Πόσο επίκαιρος είναι ο Μαγιακόφσκι

 Έτυχε να ξαναδιαβάσω πρόσφατα την Ελευθερία έκφρασης του Β. Μαγιακόφσκι και για πολλοστή φορά σκέφτηκα πόσο επίκαιρος είναι ο στοχαστής αυτός.

Στην καθημερινότητά μας κατά κόρον προσπερνάμε γεγονότα χωρίς να τους δώσουμε την βαρύτητα που πρέπει ή χωρίς να τα καταγγείλουμε προφασιζόμενοι την γραφειοκρατία ή .....τους μπελάδες που τυχόν θα ανακύψουν. Κι ας υποφέρουμε εσωτερικά από την αδρανή μας στάση. Χωρίς να είμαστε αδιάφοροι επιτρέπουμε να μετατραπούμε σε έρμαιο των καταστάσεων σε βάρος του ψυχισμού μας και κάποιες φορές και της εργασίας μας. 

Το χειρότερο ίσως είναι ότι η σιωπή-ανοχή μας μετατρέπει αυτούς που μας προσβάλλουν και ποδοπατούν την προσωπικότητά μας σε ακόμα χειρότερους και πιο ύπουλους εχθρούς. Γνωρίζουν καλά ότι σωπάσαμε και ετοιμάζονται για τον επόμενο γύρο. Καραδοκούν άνανδρα για το επόμενο χτύπημα. Ετοιμάζουν την επόμενη επαίσχυντη συκοφαντία. 

Κι εμείς απλά περιμένουμε...

Τι περιμένουμε αλήθεια; Γιατί περιορίζονται ολοένα και περισσότερο οι ελευθερίες μας; Γιατί δεν τολμάμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας; Γιατί μας εγκλωβίζουν σε αόριστα πρέπει και συναινέσεις ανάλογα με την "σωστή" συμπεριφορά; 

Κι όταν τα γεγονότα μας συνθλίψουν ξανά τι θα πούμε; 

Τίποτα, φυσικά.

ΑΔΙΕΞΟΔΟ

 

Απύθμενο κενό μετά από στιγμιότυπα ευτυχίας

κυνηγημένα

βιαστικά

κι όμως βαθύτατα ερωτικά.

Άγγιγμα σώματος και ψυχής φευγαλέο

χαμόγελα σχεδόν εφηβικά

και μια πρωτόγνωρη χαρά που αφήνει πίσω της

απορία, αμφισβήτηση, αλλά και την απροσδιόριστη προσμονή της επανάληψης.....

Δεν μπορείς να αποδράσεις από το μαγνητισμό,

ίσως γιατί η ψυχή σου το λαχταρά,

πεινάει ακόμα και διψάει για το βασανιστικό σου πάθος.

Χρύσα Δ.

ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ

Ποιος θα φανταζόταν αυτή την αιφνίδια χαρά,

την ανατροπή που μόνο ο έρωτας σου δίνει απλόχερα,

την ανησυχία αλλά και την ανυπομονησία

να ζήσεις λεπτά παραμυθένια,

αναιτιολόγητα χαμόγελα,

αγκαλιές και φιλήματα,

συμπλήρωση της ύπαρξης σου

απλά με το παθιασμένο βλέμμα

του αντικείμενου του πόθου σου.

Δεν μετανιώνεις, δεν μπορείς να μετανιώσεις,

απλά αφήνεσαι στον αέναο στροβιλισμό των αισθήσεων

και του πρωτόγονου πάθους,

χάνεσαι σε ένα λαβύρινθο που σε καίει.

Και νιώθεις πιο ζωντανός από ποτέ!

Χρύσα Δ.

ΤΕΛΟΣ

Αμείλικτη η πραγματικότητα προβάλλει μπροστά σου

με τρόπο που δεν μπορείς να την αγνοήσεις πια.

Οι εφιάλτες επαληθεύονται.

Η απογοήτευση ανταμώνει τις χίμαιρες

για να τις σκοτώσει οριστικά.

Αναρωτιέσαι μόνο πόσο καιρό το πάθος σε τύφλωνε

και σε έκανε σκλάβο αισθήσεων πρωτόγνωρων και μοναδικών

που βρίσκονταν μόνο στην παραζάλη σου.

Τίποτα τελικά δεν έχει σημασία.

Στις πέτρινες καρδιές δεν αξίζει ούτε η παραμικρή σκέψη

ούτε καν η περιφρόνηση.

Αναλογίσου μόνο πόσο γέλιο προκάλεσες,

πόσα κενά τους γέμισες

για να σε ματώσουν

και άστες να φύγουν.

Χρύσα Δ.

ΛΑΘΟΣ Ή ΣΩΣΤΟ

Γιατί αφέθηκες να ξαναζήσεις τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο;

Τα συναισθήματα και το πάθος οδηγούν σε ατραπούς

χωρίς διέξοδο

σε λαβυρίνθους χωρίς καν Μινώταυρο

σε εναγώνια βράδια.

Ξέρεις πως τέλειωσε, αλλά δεν ξεχνάς

το άγγιγμα που σε τρελλαίνει

την αγκαλιά που λαχταράς

το τρέμουλο της καρδιάς και του σώματος.

Αξίζει άραγε το τίμημα;

Μπορείς τώρα να ξαναβρείς ευχαρίστηση

να ξαναστήσεις ένα σκηνικό που ήταν μοναδικό

και να είσαι ευτυχισμένη;

Είναι πιο ανέφικτο από ποτέ.

Το ήξερες και το ξέρεις.

Άξιζε να το ζήσεις

αλλά τώρα ο πόνος είναι ανείπωτος

και δεν περνά.

Σε σκίζει, σε κομματιάζει

και σε ποδοπατά αγέρωχος.

Χρύσα Δ.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Ανούσια είναι όλα τα καθωσπρέπει

γεγονότα και σχόλια

Ανούσια η ορθή συμπεριφορά

και η κατανόηση

Μόνο κυνισμό και σκληρότητα συναντάς

διάθεση ισοπέδωσης

και επίδειξης

συμπλέγματα κι υποκρισία.

Πνίξε λοιπόν το συναίσθημα

ποδοπάτησε την αφέλεια του άλλου

στράγγιξε κάθε του ικμάδα

για να τη βιώσεις εσύ.

Πάρε χωρίς να δώσεις

κι αν κάποτε αναζητήσεις τον εαυτό σου

ξέρεις ότι πια δεν θα τον βρεις

εκεί που τον ενταφίασες.

Χρύσα Δ.

ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

Θέλεις να πετάξεις, μα δεν μπορείς.

Τα φτερά σου έλιωσαν,

οι δυνάμεις εξασθένισαν

και μένεις μετέωρος να στροβιλίζεσαι.

Ονειρεύεσαι να υψωθείς ξανά,

αν και τίποτα δεν θα είναι ίδιο.

Τι να την κάνεις την πανοραμική θέαση

όταν παραμένεις τόσο ασήμαντος,

ένα γρανάζι στη μηχανή του χρόνου,

ένα κουφάρι από θέλω ανεκπλήρωτα,

ένα άδειο από πάθος κέλυφος.

Ίσως μπορείς να πετάξεις

ίσως μπορείς να ελευθερωθείς

ίσως και να το πετύχεις

αλλά θα σε κάνει να χαρείς;

Xρύσα Δ.