Ποιος θα φανταζόταν αυτή την αιφνίδια χαρά,
την ανατροπή που μόνο ο έρωτας σου δίνει απλόχερα,
την ανησυχία αλλά και την ανυπομονησία
να ζήσεις λεπτά παραμυθένια,
αγκαλιές και φιλήματα,
συμπλήρωση της ύπαρξης σου
απλά με το παθιασμένο βλέμμα
του αντικείμενου του πόθου σου.
Δεν μετανιώνεις, δεν μπορείς να μετανιώσεις,
απλά αφήνεσαι στον αέναο στροβιλισμό των αισθήσεων
και του πρωτόγονου πάθους,
χάνεσαι σε ένα λαβύρινθο που σε καίει.
Και νιώθεις πιο ζωντανός από ποτέ!
Χρύσα Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου