Γιατί αφέθηκες να ξαναζήσεις τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο;
Τα συναισθήματα και το πάθος οδηγούν σε ατραπούς
χωρίς διέξοδο
σε εναγώνια βράδια.
Ξέρεις πως τέλειωσε, αλλά δεν ξεχνάς
το άγγιγμα που σε τρελλαίνει
την αγκαλιά που λαχταράς
το τρέμουλο της καρδιάς και του σώματος.
Αξίζει άραγε το τίμημα;
Μπορείς τώρα να ξαναβρείς ευχαρίστηση
να ξαναστήσεις ένα σκηνικό που ήταν μοναδικό
και να είσαι ευτυχισμένη;
Είναι πιο ανέφικτο από ποτέ.
Το ήξερες και το ξέρεις.
Άξιζε να το ζήσεις
αλλά τώρα ο πόνος είναι ανείπωτος
και δεν περνά.
Σε σκίζει, σε κομματιάζει
και σε ποδοπατά αγέρωχος.
Χρύσα Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου